Ey insan! Yaradılışın sana verdiği vicdanının sesini dillendirmen yegâne vazifendir. Dilin bağlanmış, gözlerin dağlanmış, ellerin ağlanmış olsa bile yüreğinin söylediklerini tanı.
Bugün sana, belirsizlik içinde yaşamayı diretirlerken çaresizlik ve umutsuzluğa kapılmış olabilirsin. Yüz yıllardır sahip olduğun güven, adım adım kuşatılmış sokaklarında bozguna uğramış ve hatta senin en zayıf noktan haline gelmiş olabilir; ama
hafızası yerle bir edilen, kurumları ayartılan, talanla zorbalık
edilen, mahremiyeti ayaklar altına alınmış ve bağları temellerinden
sarsılmış yurdunda yalnız değilsin. Duyduğun güven istismar edildiğinde, aklının gösterdiği istikamette rehavete kapılmış olsan dâhi cesaretini koru!
(...)
-YAZININ TAMAMINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN-