Küsmeyi sevdiğimiz su götürmez bir gerçek. Narin insanlarız, malum.
Eleştiri alınca önce kabuğumuza çekilir, sonra yavaş yavaş soğuruz.
Sevilmediğimizi, değer görmediğimizi hissedersek küsüveririz.
Misal, birkaç sene evvel şarkı yarışmasına küstük. “Herkes komşusuna yüksek puan veriyor. Bizi seven komşumuz kalmadı, gidiyoruz,” deyip posta koyduk.
(...)
-YAZININ TAMAMINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN-